Wat vindt Astrid Kremers van schaamhaar?

Schaamhaar: het hoort bij ons lichaam en tegelijkertijd hoort het er ook niet bij. Het wordt weggeschoren, bijgewerkt of helemaal gekortwiekt. Maar waarom zouden we? Hoort schaamhaar er niet ‘gewoon’ bij? En wat weten we eigenlijk over schaamhaar? Rond de jaren ’60 kwam het scheerapparaat om het hoekje gluren en sindsdien is scheren niet meer weg te denken. Het is normaal om je ‘down under’ te scheren, het is niet normaal om het niet te doen. Hoewel … schaamhaar herovert bij sommige vrouwen haar plek terug. Hoe zit het? We vragen het aan seksuoloog Astrid Kremers.

Veel schaamhaar of een beetje?

Al tientallen jaren is er een tweedstrijd. De ene groep roept ‘scheren mag niet’, terwijl de andere joelt ‘scheren moet’. Veel vrouwen bevinden zich hierdoor in de spagaat. Seksuoloog Kremers raadt aan om vooral te bedenken waar je je zelf goed bij voelt. “Het is jouw keuze en of je nu kiest voor wel, een beetje of geen schaamhaar, dat maakt niet uit. Laten we elkaar niet veroordelen.”

Scheren is van alle tijden. Zo bestonden in het oude Egypte geen scheermesjes, maar wel puimsteen of ontharingscrème op basis van kalk en arsenicum. De Grieken schroeiden op hun beurt haar weg met een lamp. In de middeleeuwen was het ontharen van de schaamstreek niet populair. De schaamstreek was een deel van het lichaam dat volgens de katholieke kerk zo min mogelijk aandacht verdiende.

Ook schaamhaar volgt trends

De norm hoeveel schaamhaar mooi is of ‘kan’, verschuift continu. De feministen in de jaren ‘60 lieten als statement hun beenhaar, okselhaar en schaamhaar wapperen.

De laatste jaren is het juist een trend om zo veel mogelijk te scheren. “Je ziet dat zowel mannen als vrouwen dat doen en het een imago heeft van sexy en verzorgd”, duidt seksuoloog Kremers. Vrouwen verwijderen hun schaamhaar omdat ze zich dan prettiger voelen in zwemkleding en zich ook aantrekkelijker voelen.

Uit het eerste grote schaamhaaronderzoek uit de jaren zestig blijkt dat 10 procent van de vrouwen het schaamhaar wegschoor, 50 procent het trimde en 40 procent het helemaal nietbewerkte.

Na de jaren ’60 werd scheren een echte trend. Uit een enquête uit 2011 van HUMO blijkt dat bijna 80 procent van de vrouwen minimaal gedeeltelijk het schaamhaar verwijdert. Van de mannen is dat nagenoeg 40 procent. Kremers denkt ook dat de grootste groep het tegenwoordig verzorgt. “Denk aan het bijknippen of -scheren van slordige haartjes. Een kleinere groep scheert het schaamhaar helemaal weg.”

Is schaamhaar onhygiënisch?

Niet scheren wordt vaak als onhygiënisch gezien, maar als je je schaamstreek dagelijks schoonmaakt, maakt het niet uit of je wel of geen schaamhaar hebt. Kremers: “Sterker nog, je zou kunnen zeggen dat scheren eerder risicovol is, omdat het wondjes en ontstekingen kan geven.”

Volgens Amerikaans onderzoek kan waxen de huid beschadigen en voor infecties en brandwonden zorgen. Eén van de functies van schaamhaar is dan ook de bescherming tegen bacteriën en kou. “Schaamhaar is ook een indicatie voor geslachtsrijpheid. En er zijn kliertjes die feromonen produceren. Die stof zorgt voor aantrekkingskracht. In het schaamhaar blijft die geur beter hangen.”

Schaamhaar is ovaal

Nog een leuk weetje tot slot: schaamhaar is ovaal in tegenstelling tot hoofdhaar dat rond is. Een theorie hierover is dat schaamhaar er is om te koelen en dus volume moet hebben. Ronde haren gaan snel liggen en worden plat. Ovaal haar krult gemakkelijker, vandaar dat schaamhaar meestal gekruld is.

Schaamhaar heeft overigens een korte groeiperiode, hooguit zes maanden. Daarna gaat het dood en valt het uit. Daar merken we vrijwel niets van, want ondertussen zijn er al nieuwe haartjes gekomen.

Vertrouwd raken met je vagina? Dat doe je zo

Kremers: “Er zijn veel vrouwen die hun vagina nog nooit hebben gezien en het lastig vinden om aan te raken. Ze durven het dan ook niet te scheren, ook al zouden ze dat misschien wel willen. Ze voelen letterlijk schaamte voor hun schaamstreek. Als seksuoloog help ik vrouwen vertrouwd te laten raken met hun lichaam, waaronder de vagina. Door gedragsoefeningen kun je al een eind komen. Stel jezelf de volgende vragen en voer ze ook daadwerkelijk uit.”