Suzanne gaat aan de slag

Suzanne zit in de overgang en is cliënte bij seksuologie Praktijk Astrid Kremers.

‘Dus als ik jou goed begrijp’ , zegt Suzanne op een wat boze toon, ‘moet ik nu meer moeite doen om mij sexy te voelen terwijl ik juist minder behoefte voel.’

‘Weet je, ik voel me de laatste jaren echt niet meer sexy. Ik ben te zwaar, ik heb cellulitis, ik zweet, ik heb een slechte conditie, ik ben moe en ik ben vaak sacherijnig. Je kunt je vast voorstellen dat ik geen enkele behoefte heb om te vrijen. En nu zeg jij mij dat als ik er geen moeite voor doe, dat de zin om te vrijen niet komt aanwaaien. Ik dacht eerlijk gezegd altijd dat je libido hebt of niet. Nou, ik heb het dus duidelijk niet meer. Vroeger had ik het wel. Toen masturbeerde ik op de woensdagochtenden vaak, dan was ik alleen thuis. Toen mijn man ontslagen werd ben ik fulltime gaan werken, dus de woensdagochtend-pret verviel.

Over mijn werk gesproken; daar werken veel jonge bloedmooie vrouwen. Logisch toch, dat zij wel zin in seks hebben en ik niet. Laatst hadden we een personeelsfeest, partners waren ook uitgenodigd. Ik zag dat mijn man zich kostelijk amuseerde met mijn vrouwelijke collega’s. Voor mij had hij natuurlijk weer nauwelijks aandacht… Die avond wilde hij met mij vrijen. Ik was woest. Hij was natuurlijk seksueel geprikkeld geraakt door die jonge vrouwen en wilde de avond afmaken met een orgasme. Nou, ik dacht het even niet. We zijn met ruzie gaan slapen. En ach, zo kan ik nog veel meer voorbeelden geven.’

Suzanne zucht en staart even door het raam.

‘Maar wat ik nu begrijp is dat hoe ouder ik word hoe meer tijd en kwaliteit ik nodig heb om zin te krijgen in seks. En dat de vier terreinen waarop ik dat kan doen zijn: aandacht voor mezelf, voor elkaar, voor de omgeving en voor seks. Oké, ik geef toe dat daar inderdaad wel wat in kan zitten. De laatste jaren ben ik eerlijk gezegd minder goed voor mezelf gaan zorgen terwijl ik het juist nu zo hard nodig heb. Ik zal inderdaad gezonder gaan eten, minder wijn gaan drinken, meer gaan sporten, meer mijn rustmomenten nemen en meer leuke dingen plannen. Ik kan ook inderdaad meer aandacht gaan besteden aan mijn uiterlijk. Eens kritisch kijken wat er in mijn kledingkast hangt en wat vaker een weldadig maskertje nemen. Ik zeg dat nu wel zo makkelijk, maar waar haal ik de tijd en energie vandaan? Wacht even, ik heb een briljant plan. Mijn man heeft inmiddels weer werk gevonden, dus eigenlijk zou ik best de woensdag weer vrij kunnen nemen… Mmmm, aantrekkelijk idee. De ochtend wordt dan me-time en ’s middags het huis gezellig maken en een gezonde maaltijd bereiden. Oh, en dan kunnen we ook weer eens aan tafel eten. Vroeger zaten we altijd lang na te tafelen en praatten we samen over van alles en nog wat.

Zal ik je eens wat vertellen? Vroeger gingen we eens per week ’s avonds samen naar de sportschool. Bij thuiskomst sprongen we samen lekker onder de hete douche. De avond eindige steevast met verhitte seks. De herinnering alleen al laat me blozen, merk ik. Hihi. Weet je Astrid, misschien heb je ook wel gelijk. Het vuur kan zelfs bij mij ook wel weer gaan branden. En ja, ik moet er moeite voor gaan doen. Nee, ik wÍl er moeite voor doen. Ik ben het tenslotte waard om weer heerlijk te gaan genieten van het leven. Ik kies vanaf nu voor het verhogen van de kwaliteit van mijn leven en ons seksleven. Zullen we het gesprek afronden? Ik heb veel te doen.’

En daarna volgt er een hartstochtelijke lach. En ik lach heerlijk met haar mee.

Deze casus is niet op individuele patiënten gebaseerd. Het is een casus op basis van de jarenlange ervaring van Astrid Kremers met soortgelijke cliënten in haar seksuologie-praktijk.

Lees het hele artikel hier.