Mijn kind wil niet over seks praten

Seksuele voorlichting geven is soms lastiger dan het lijkt. Neem mijzelf nou. Ik ben best open en praat makkelijk over seks. Met mijn vriendinnen dan. Alleen willen mijn kinderen het niet horen. Vooral mijn zoon van twaalf doet snel zijn oren dicht als het gesprek die kant op gaat. „Mam, ik ben te jong”, roept hij dan. Demonstratief stopt hij dan zijn vingers in zijn oren. Daar sta je dan met je goede gedrag én mond vol tanden. Collega M. zegt dat ze dan gewoon doorpraat over het onderwerp, omdat ze ’er altijd wel iets van opsteken’. Ik sta op het punt van opgeven, maar vraag VROUW seksuologe Astrid Kremers om raad.

Seksuele vorming

„Kinderen kunnen denken dat ze alles al weten”, vertelt ze. „Maar dat is vaak niet zo. Seksuele en relationele vorming hoort bij opvoeding. Dat kan je doen door samen naar televisie te kijken en dan dingen te bespreken die dan aan de orde komen. Ook tijdens het eten kun je actuele onderwerpen bespreken. Bijvoorbeeld de campagne over sexting van Sense.info.

Uit hun onderzoek blijkt dat een derde van de kinderen te maken krijgt met het verzoek naaktfoto’s te sturen. Maak je kinderen daarom seksueel weerbaar. Leer ze dat als het eenmaal op het internet staat het niet meer eraf gaat. Ook bij Snatchap kan iemand een screenshot maken. En met een blootfoto kun je onder druk worden gezet. Dan ben je kwetsbaar om dingen te doen die je niet wil.”

School of overheid

Volgens Astrid is seksuele voorlichting niet alleen een taak van school of de overheid. „Ook ouders hebben hierin een taak. Als het kind het ook zelf wil is het goed dat ze seksuele voorlichting van hun moeder én hun vader horen, ieder vanuit eigen perspectief. Al blijkt uit onderzoek van de Rutgers WPF dat meisjes en jongens eerder naar hun moeder gaan met vragen over seksualiteit, maar jongens gaan met problemen wel iets eerder naar de vader dan meisjes.”

Hoe ouders met elkaar omgaan

„Daarnaast is het belangrijk hoe er thuis over seks wordt gesproken. Je hoeft er niet alleen echt voor te gaan zitten, je kind leert ook van de boodschappen die je meegeeft. Als er thuis denigrerend wordt gesproken over (homo)seksualteit of over vrouwen, dan leert een kind daarvan. Ook voorbeelden in gedrag zijn belangrijk. Bijvoorbeeld hoe ouders met elkaar omgaan.”Als ik thuis ben van het interview met Astrid probeer ik het gesprek weer eens te openen met mijn zoon. Van Astrid weet ik dat het helpt als ik ‘open communiceer, vragen stel, aansluiting zoek bij mijn zoon, er de tijd voor nemen en echt contact maak’. Er is zoveel wat ik nog wil vertellen. Dat porno, waarvan ik niet eens weet of hij het wel eens gezien heeft – ook daar praat hij niet over – niet echt is. Dat het acteurs zijn, die een toneelstukje opvoeren. Dat er een emmer sperma achter de coulissen staat (die heb ik uit een lezing van Justine Pardoen) en dat het in het echte leven niet zo gaat, maar met veel meer liefde. Tenminste als het goed is.